پشت حصار غم هایم
	غول اندوه

	آمدنی به رسم رفتن
	آرامش دل آشوبم

	شعری سروده خودم
	اجابت آمدنت

	باورم نیست هنوز
	کو شقایق؟ کو؟ کجاست؟

	شعری سروده خودم
	گاهی دلم برای خودم تنگ می شود

	ترانه ای سروده خودم
	ناقوس تنهایی

	نبودنت را سخت زیسته ام
	بودنت را ذره ذره نفس کشیده ام

	چرا سخت اش کنی؟
	درگیر دلگیری

	نمی‌دانم مرا چه شده است؟
	آگه بخوان...

	تا دل به بودنش خوش باشد
	کاش دل هم خانه داشت

	به من نزدیک تر می شود
	ستاره شب