شعرک

خفتگان را خبر از محنت بیداران نیست

تا غمت پیش نیاید غم مردم نخوری

هر چه در وصف تو گویند به نیکویی هست

عیبت آن است که هر روز به طبعی دگری

سعدی

**

شعرک

دیدن روی تو را محرم نباشد چشم ما

دیده از جان ساخت باید دیدن روی تو را

گوهر عشقت که جان بیدلانش معدنست

قلب ما را آنچنان آمد که مس را کیمیا

سیف فرغانی

**

شعرک

جایی که گذرگاه دل محزونست

آن جا دو هزار نیزه بالا خونست

لیلی صفتان ز حال ما بیخبرند

مجنون داند که حال مجنون چونست؟

رودکی

**

شعرک

بازار دلم با سر سودات خوش‌است

شطرنج غمم با رخ زیبات خوش‌ است

دائم داری مرا تو در خانه مات

ای جان و جهان مگر که با مات خوش‌ ا‌ست

مهستی گنجوی

**

شعرک

بیا، که بی‌تو مرا برگ زندگانی نیست

بیا، که بی‌تو ندارم سر بقا ای دوست

اگر کسی به جهان در، کسی دگر دارد

من غریب ندارم مگر تو را ای دوست

عراقی

**

شعرک

نه بسته‌ام به کس دل، نه بسته کس به من دل

چو تخته‌پاره بر موج، رها، رها، رها من

ز من هر آنکه او دور، چو دل به سینه نزدیک

به من هر آن که نزدیک، ازو جدا، جدا من!

سیمین بهبهانی

**

شعرک

رد شدی از بین ما دیوانگان و مدتی‌‌ست

بحث‌مان این است: آهو بود یا طاووس بود؟

هر زمان از عشق پرسیدند، گفتم آه، عشق...

خاطرات بی‌شماری پشت این افسوس بود

سجاد سامانی

**

شعرک

من پر از نورم و شن و پر از دار و درخت!

پرم از راه، از پل، از رود، از موج

پرم از سایه برگی در آب

چه درونم تنهاست...

سهراب سپهری

**

شعرک

هیچ میگویی اسیری داشتم حالش چه شد

خسته من نیمه جانی داشت احوالش چه شد

پیش چشمت هیچ می‌گردد که در دشت خیال

آهوی من بود مجنونی به دنبالش چه شد

محتشم کاشانی

**

شعرک

ای تیغ سرخ زخم، کجا می‌روی چنین

محض رضای عشق، مرا انتخاب کن

ای عشق، زیر تیغ تو ما سر نهاده‌ایم

لطفی اگر نمی‌کنی، اینک عتاب کن

سلمان هراتی

**

شعرک

ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻘﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﺳﺎزد

زﻣﺎﻧﯽ از ﺣﻘﯿﻘﺖﻫﺎی ﻣﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﯽﺳﺎزد

ﺳﺮ ﻣﻐﺮور ﻣﻦ! ﺑﺎ ﻣﯿﻞ دل ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﺎر آﻣﺪ

ﮐﻪ ﻋﺎﻗﻞ آن ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﻮاﻧﻪ ﻣﯽﺳﺎزد...

فاضل نظری

****

شعرک

با هر بهانه از دل من دورتر شوی

با هر نگاه، حسرت من بیشتر شود

 چیزی نمانده مرگ بیاید، به جای تو

از عمق غربت دل من با خبر شود...

مرضیه خدیر