چند وقتی است که سریال «سال‌های دور از خانه» یا همان خودمانی‌اش «اوشین» از شبکه تماشا در حال پخش است. اوشین با موفقیت تکرار نشدنی‌اش در سیمای کشور که بعدها حتی سریال‌های پر بیننده‌ای چون «روزی روزگاری»، «در پناه تو» و... هم آن را تکرار نکردند یادآور روزهایی از دهه 60 است که دوشنبه‌ها همه اعضای خانواده دور تلویزیون‌های گنده و سیاه و سفید که اندازه کاناپه‌های امروزی بودند، جمع می‌شدند تا داستان زندگی زنی را تماشا کنند که اهل تسلیم شدن نبود. سریال سال‌های دور از خانه که نام اصلی‌اش خودِ اوشین بود محصول اوایل دهه 80 ژاپن بود و تلاش می‌کرد با روایت داستانی از زندگی خانم «وادا» یکی از زنان ثروتمند ژاپن که از تولیدکنندگان معروف پوشاک بود به مردم ژاپن فرهنگ قناعت، مبارزه، تلاش و... را بیاموزد، مشابه همان پیام‌هایی که در اواخر همان دهه پویانمایی «فوتبالیست‌ها» برای کودکان ژاپنی داشت و از فوتبال ژاپن یک قدرت بزرگ در آسیا ساخت. البته اوشین تلاش می‌کرد نقبی هم به تاریخ ژاپن بزند، تعصبات سامورایی‌ها، گذار جامعه از سنت به مدرنیته، ورود فناوری‌هایی مثل برق، زلزله معروف این کشور، جنگ جهانی، خلبانان معروفی که ناوهای آمریکایی را منهدم می‌کردند و... با این همه این سریال نه تنها به زبان نصیحت و درس دادن به مخاطب نزدیک نشد بلکه در 58 کشور جهان هم پخش شد و چنان موفقیت چشم‌گیری کسب کرد که تکرار شدنی نیست. در کشور ما هم این سریال در روزهای دفاع مقدس پخش می‌شد، شرایط خانواده اوشین در جنگ به نوعی همذات پنداری مردم ما را ایجاد می‌کرد، غافل از این‌که ژاپنی‌ها در دو جنگی که سریال آن‌را به تصویر کشید جنایات بسیاری مرتکب شدند! این سریال در کشور ما در 170 قسمت 30 دقیقه‌ای پخش شد و از آن‌جایی که امکان تکرار، ضبط و دانلود سریال وجود نداشت تماشای هر قسمتش بسیار مهم بود طوری که اگر برق می‌رفت ملت شال و کلاه می‌کردند و به منزل اقوام می‌رفتند تا قسمت جدید را ببینند، البته یکی دیگر از دلایل حضور در منزل دیگران آن بود که آن موقع همه تلویزیون رنگی نداشتند. با پخش این سریال یکسری کلیدواژه مثل ساکی، کیمینو، صندل و از همه مهم‌تر تاناکورا وارد کلام مردم شد که تاناکورا به خاطر آن‌که نام برند محصولات اوشین بود و در کشور ما به خاطر محل‌های عرضه لباس‌های دست دوم شناخته می‌شود هنوز ماندگار است. اوشین همان‌طور که قبلاً گفته شد داستان زندگی یک شخص معروف بود اما در حقیقت به نوعی نمادی از شخصیت و هویت ملی کشوری است که بدون تسلیم شدن مدام از نو شروع می‌کنند، جالب است که جمعه شب این سریال تقریباً همزمان با «کلاه پهلوی» پخش شد، اوشین بعد از این همه سال و به رغم آن‌که بسیار طولانی بود هنوز ارزش دیدن داشت اما هنرمندان داخلی از حماسه‌ای چون مبارزه مردم ایران با کشف حجاب رضاخانی، داستان کِش‌دار و پر از موعظه ساخته‌اند که مخاطب بدون پیشبرد قصه باید در هر قسمت دقایقی طولانی موعظه‌های میرزا را تحمل کند.