کم‌تر مجردی پیدا می‌شود که اسم ازدواج را بشنود و چهار ستون بدنش نلرزد! حق هم دارند، ترس دارد. نه اینکه ازدواج ترسناک یا وحشتناک باشد، بلکه به خاطر این‌که قرار است ازدواج کنی، به زوجیت برسی و یک عمر با یک نفر زندگی کنی و تعهد بدهی. می‌ترسی که نکند اشتباه کنی، می‌ترسی که نکند این آدم همان شاهزاده رویاها یا سیندرلای قصه زندگی‌ات باشد یا نباشد. ترس با آگاهی پیدا کردن و شناخت به مرور کم می‌شود. پس شرط اول این‌که ترس‌مان نسبت به ازدواج و مسایل مربوط به آن کم شود، این است که شناخت خوبی نسبت به مخاطب‌مان پیدا کنیم. این شناخت از راه‌های مختلف به دست می‌آید که بهترینش همان جلسات گفتگو و صحبت‌ها و سوال و جواب‌هایی است که در این جلسات بین طرفین رد و بدل می‌شود. تبادل نظرات و آگاهی پیداکردن درباره طرز فکر و عقاید مخاطب‌مان تاثیر به سزایی در شناخت و در نتیجه تصمیم گیری نهایی‌مان برای ازدواج دارد. راه دیگر کسب شناخت، تحقیق است. تحقیق یکی از مهم‌ترین گام‌های خواستگاری است که ازدواج را به سمت موفقیت سوق می‌دهد. تحقیق، زمان دارد. مکان دارد. منبع دارد. این‌ها  یعنی که نمی‌شود هر زمانی در هر مکانی از هر کسی که دل‌مان خواست کسب اطلاع کنیم. تحقیق زمان و مکان دارد یعنی چه؟! یعنی که از همان ابتدایی‌ترین مرحله باید  شروع شود. ابتدا باید یک تحقیق جزیی و اولیه انجام بگیرد یا از معرف سوال شود یا ازخود خانواده دختر یا پسر به صورت تلفنی یا هرطریق دیگری که متناسب با فرهنگ و شرایط خانوادگی باشد. باید ببینید چقدر دو خانواده شباهت اولیه دارند. در هر مرحله از ازدواج بهتر است تحقیق انجام پذیرد و سپس قرار بعدی گذاشته شود. تحقیق اولیه کلی است. تحقیقات بعدی جدی‌تر و جزیی‌تر می‌باشد: از محل خانه و زندگی، محل کار، دوستان و .... منبع تحقیق دارد یعنی چه؟! یعنی از چه کسی سوال بپرسیم؟ توی هر کدام از مکان‌ها از آدمی که معتمدتر و مطمئن‌تر است سوال بپرسیم. افرادی را که می‌خواهید از آن‌ها سوال بپرسید حتما از قبل شناسایی کنید و درباره  صداقت و مطلع بودن و شناخت‌شان درباره مخاطب‌تان اطمینان کسب کنید. تحقیقات فامیلی را هم دست کم نگیرید. یا حق...