آن مرد آمده از بلاد سمنان، آن رییس پرکار و پرتوان، آن استاد دانشگاه علم و صنعت، آن گذارنده پول نقد در جیب ملت، آن دارنده انواع فهرست فساد، استادنا و رییس دولت‌نا محمود احمدی نژاد. در پخش فیلم در مجلس پیشتاز بود و در کار اداره امور ممتاز.

نقل است که در رفاقت ثابت قدم بود و چنان رفاقت می‌کرد که از تهران تا ونزوئلا رفیق داشت. در اجرای هر طرح نویی داوطلب بود و این کرامتش تا رفتن به فضا نیز کش‌دار شده بود.

در جریان همه امور بود و هنگام نشستن روی صندلی مصاحبه پر نشاط و شور بود، روزی بعد از قطع برنامه زنده تلویزیونی او با خبرنگاران، حکمت از وی پرسیدند، پاسخ گفتند: ایشان در جریان نبوده.

طرح‌های اجرا شده در دولتش آن‌قدر بی‌شمار بود که لب‌های خوانندگان خبر، از نقل آن تاول زده بود و کس را یارای نقل خبرهای آن نبود، مگر اصحاب دفترش. 

روزی یک تن از مردم نزد استادنا رسید و عرضه داشت: قرار بود در دوران ریاست شما، زمین‌های 1000 متری به مردم دهند و دو و نیم میلیون شغل ایجاد کنند و حال که آخرین سال دولت شماست، تکلیف این وعده‌ها چه شود؟ پاسخ داد: از کجا معلوم امسال سال آخر باشد! و این از کرامات رییس‌نا بود