دختري 22 ساله هستم. يک سال است عقدکرده‌ام. شوهرم سرباز است و عاشقانه همديگر را دوست داريم ولي شوهرم در برخورد با دختران فاميل يا غريبه خيلي صميمي است و اين باعث ناراحتي من مي‌شود؛ مي‌گويد: من از بچگي راحت بودم و بي‌منظور است. لطفا راهنمايي‌ام کنيد.

سلام، سؤالي که در اين شماره به آن پرداخته‌ايم يکي از ايميل‌هاي خوانندگان عزيز است. براي ارايه راه حل براي يک مشکل ابتدا بايد در مورد آن مسئله شناخت کاملي به دست آورد از اين رو بهتر بود که اين مخاطب محترم مثالي توصيفي از رفتار همسرشان را نيز مطرح مي‌کردند تا پاسخ جامع‌تري ارايه مي‌شد. با اين حال در اين زمينه نکاتي را مطرح مي‌کنيم. در ابتدا تلاش کنيد تا دريابيد که آيا آزاردهنده بودن رفتار همسرتان به اين علت است که واقعا رفتار خارج از روابط رايج فاميلي دارد يا آن که علاقه شما به او باعث مي‌شود تا شما حساسيت ويژه‌اي نسبت به تعاملات وي داشته باشيد. براي درک اين مسئله بهترين کار اين است که از خود بپرسيد چنان‌چه مرد ديگري همين گونه رفتارها را در تعاملات خود داشته باشد آيا باز هم از ديدگاه شما ناپسند مي‌باشد يا فقط وقوع آن از سوي همسر شما نامطلوب به نظر مي‌رسد؟ اگر که متوجه شويد اين حساسيت از سوي شما اتفاق مي‌افتد مسلما راحت‌تر مي‌توانيد با مسئله مواجه شويد. اما چنان‌چه احساس مي‌کنيد رفتار همسرتان واقعا خارج از روابط عادي فاميلي مي‌باشد به شما توصيه مي‌کنيم که با او به گفت‌وگو بنشينيد. البته حتما تاکنون صحبت‌هايي در اين زمينه داشته‌ايد بنابراين پيشنهاد مي‌شود اين بار بر اساس اصولي که بيان مي‌کنيم گفت‌وگوي‌تان را انجام دهيد:

نکته اول: در اين گفت‌وگو از سرزنش کردن همسرتان پرهيز کنيد. چون با اين کار تنها او را به مقابله و لجبازي با خودتان سوق مي‌دهيد. نکته دوم: سعي کنيد در جوي آرام و به دور از قضاوت و ارزيابي با او صحبت کنيد و همچنين تلاش نکنيد تا کليت شخصيت او را به خاطر يک رفتار زير سؤال ببريد، بلکه در ويژگي‌هاي مثبت او تاکيد نموده و تنها در مورد اين رفتار او گفت‌وگو کنيد و انتقاد خود را مطرح کنيد. نکته سوم: در هنگام گفت‌وگو از احساس خود صحبت کنيد، از اين‌که اين رفتار باعث آزردگي‌تان مي‌شود. اما دقت کنيد که در بيان احساس‌تان از خشم استفاده نکنيد، بلکه تنها غمگيني خود را بروز دهيد تا دلجويي همسرتان را برانگيزد. نکته چهارم: به قول قديمي‌ها در زندگي زناشويي بايد «نيم من» بود و نه «من»! يعني تلاش کنيد تا شما نيز خواسته‌هاي‌تان را تعديل کنيد تا در مقابل همسرتان نيز رفتارش را تغيير دهد. البته فعلا به تغييرات اندک قانع باشيد و منتظر بمانيد تا در طول زمان بيشتر، رفتار همسرتان با خواسته شما تطبيق بيابد.

در پايان چنان‌چه گفت‌وگو با همسرتان، نتايج دلخواه را به همراه نداشت سعي کنيد تا از روش ارايه و حذف تقويت (تشويق) استفاده کنيد. در اين شيوه، برخوردهاي‌تان با وي مي‌بايست سرشار از شادي و رفتارهاي خوش آيند او باشد. در واقع در مقابل رفتارهايش به او تشويقي ارايه مي‌کنيد که همان خوش رويي شماست. اما اگر رفتار نامطلوبي که در سؤال خود به آن اشاره داشتيد را بروز داد، از ميزان اين خوشرويي براي مدتي (مثلا يک ساعت) بکاهيد. دقت داشته باشيد که در اين‌جا منظور قهر کردن نيست بلکه کاستن از ميزان شادي و نشان دادن غمي است که نحوه رفتار او در شما ايجاد مي‌کند