نام فیلم چندان آدم را ترغیب به دیدن نمی‌کند، پوستر خوبی هم برایش طراحی نشده، حتی تبلیغاتش هم آن قدر محدود است که کمتر کسی نامش را شنیده. 

اولین سکانس فیلم با بازی لعیا عباس میرزایی، خواهر کارگردان؛ آغاز می‌شود. سکانسی کوتاه که به کشته شدن او می‌انجامد. پرویز که سال‌ها است در زندان به سر می‌برد حالا به واسطه‌ی کشته شدن همسرش، به مدت سه روز مرخصی دارد تا مراسم کفن و دفن را برگزار کرده و بچه‌هایش را به شخص امینی بسپارد اما داستان با این سه روز مرخصی تمام نشده و ادامه پیدا می‌کند.

انزوا اولین فیلم بلند مرتضی علی عباس میرزایی است. به این علت از واژه‌ی اولین استفاده کردم که خوب درنیامدن فیلم را به پای آماتور بودن کارگردان ببندم و زیر سیبیلی ردش کنم. انزوا داستان خیلی خوبی دارد. داستان خوبی که راوی‌اش کمی نابلد است. مثلا در همان ابتدای کار حرکات دوربین آن قدر زیاد است که تماشاچی‌ را خسته می‌کند. انگار کارگردان حین ساختن فیلم استرس خوب درنیامدن را داشته و به واسطه‌ی همین اضطراب، مدام خواسته هر ایده و کلکی که می‌شود را به فیلم اضافه کند. اما حاصل چسباندن این همه وصله‌ی ناجور به فیلم تنها سبب به وجود آمدن یک جور بهم ریختگی شده است. بهم ریختگی و اغتشاشی که از شلوغ بودن ایده‌های زیاد و نامتعادل ایجاد می‌شود. همین که مخاطب می‌آید با سکانسی ارتباط برقرار کند، آن سکانس قطع شده و به سکانس دیگری وصل می‌شود. فیلم مملو از این مدل اتصالی‌ها است، اما با تمام این وجود بازیگرهایش بیش از حد خوبند. از امیرعلی دانایی که نقش اول فیلم را به عهده دارد گرفته، تا بازیگر خردسالی که نقش دخترش را بازی می‌کند، همه کار بلد و دلنشین هستند. دیالوگ‌ها به اندازه، به جا و قابل باورند. اگر کمی بیشتر بخواهم از انزوا و کار کارگردان دفاع کنم، می‌توانم به صحنه‌های مستند گونه‌ای مثل، کشتارگاه و قبرستان اشاره کنم، یا صحنه‌های پر زحمتی که ما فقط در عرض چند ثانیه آن‌ها را می‌بینیم. 

این فیلم بازیگران پایدار کمی دارد، بازیگران همه سریع می‌آیند و می‌روند. خوب است بدانید این سرعت اثر زیادی در ذخیره‌ی بیشتر سرمایه دارد و از لحاظ اقتصادی به صرفه است. اما این ویژگی همان‌طور که می‌تواند خیلی‌ها را جذب رفت و آمد سریع بازیگران سرشناس کند، برای خیلی‌های دیگر دافعه دارد. حجم زیاد موسیقی که این روزها در فیلم‌های زیادی مثل آباجان و قاتل اهلی وجود دارد، در این فیلم هم یک نقص بزرگ به حساب می‌آید. آن هم انتخاب و نوعی از موسیقی که هیچ ارتباط و هماهنگی با موضوع داستان ندارد. با این حال، این فیلم در اولین اکران مردمی جشنواره‌ی فجر، رتبه‌ی پنجم را به دست آورده است. 

انزوا داستانی بر مبنای غیرت و قضاوت است. غیرت و قضاوت در مورد کسی که کشته شده، که نیست و حالا هرکسی از دید خودش او را تعریف می‌کند. انزوا در مورد مردمی است که زمان نیاز، خواسته و ناخواسته به آدم ضربه می‌زنند. همه‌ی کسانی که فکرش را نمی‌کردی و تو زرد از آب درآمدند...