«به نظرم یکی از باهوش‌ترین و فرصت طلب‌ترین بازیکنان این فصل را هیرنفین در خط حمله‌اش در اختیار دارد. رضا قوچان‌نژاد یک گلزن فرصت طلب است که به خوبی نقاط کور ساختار تدافعی حریفانش را می‌شناسد به همین خاطر همواره بهترین تمام کننده برای توپ‌های مرده در محوطه جریمه حریفان است».

از همان روز اولی که وارد ایران شد، برای‌مان با تمام دو رگه‌های دیگر فرق داشت. دلیلش اصلا آن چیزی که مجری شبکه fox sport در تمجد گوچی گفته است و برایتان آوردم، نبود، دلیلش تند و تیزی با چاشنی هوش بالایش در هیجده قدم هم نبود چون ما اصلا نمی‌دانستیم که او قرار است، به یاد ماندنی‌ترین گل‌های چندسال اخیر فوتبال ملی کشورمان را به ثمر برساند، او ایرانی‌ترین دو رگه از راه رسیده بود. حرف زدن‌های روز اولش ما را به یاد فریدون زندی می‌انداخت. آیا زندی بهترین چپ‌های تیم ملی بود؟ قطعا نه ولی خب می‌توانیم در بین دوست داشتنی‌ترین چپ‌های ملی در یک دهه اخیر نامی از او ببریم. آیا قوچان نژاد بهترین مهاجم یک دهه اخیر فوتبال ایران است؟ راستش را بخواهید، این‌بار اصلا نمی‌توانیم محکم نه را بر زبان بیاوریم. او یک مهاجم همه چیز تمام برای تیم ملی حساب می‌شود. کسی که همسرش را هم از بین ایرانیان انتخاب می‌کند، در مصاحبه با رسانه‌های خارجی با قاطعیت از ایران و ایرانی دفاع می‌کند و تمام اتهامات رایج را به سخره می‌گیرد. این برای دوست داشتن یک فوتبالیت کافیست؟ قطعا نه!

حرف‌های ما به چند خصلت اخلاقی و سر به زیری مهاجم خوش صحبت‌مان خلاصه نمی‌شود. از یک مهاجم گل می‌خواهید؟ حرفی نیست. قوچان‌نژاد در این مورد هم حرف برای گفتن زیاد دارد.  برویم به ورزشگاه اولسان کره جنوبی، 28 خرداد 1392 وقتی که فشار حملات کره‌ای‌ها امان را از ما بریده بود. حالا نوبت گوچی است که وارد شود. یک فرار تند و تیز از جناح راست تنها یک ضربه بقل پا کم دارد. یک بغل پا تا جام جهانی، یک بغل پا از جنس بغل پا خداد عزیزی و حماسه ملی دیگر.

یک سال و 7، 8 ماهی گذشت. آزمون، انصاری فرد و طارمی جوان، جای گوچی را در خط حمله تنگ کرده‌اند. او حالا انتخاب اول کی‌روش نیست. پولادی حق یا ناحق اخراج شده است. کی‌روش از کوره در رفته است و باورش نمی‌شود که عراق می‌خواهد پیروز نبرد یک چهارم نهایی جام ملت‌ها باشد. چه سلاحی بهتر از گوچی برای باز کردن گره مسابقه؟ خوش‌حالی قوچان‌نژاد بار دیگر به قاب‌های ماندگار فوتبال ایران اضافه می‌شود. مهم نیست که ما در ضربات پنالتی شکست خوردیم، مهم خوش حالی میلیون‌ها ایرانی در لحظاتی است که هیچ کدام‌شان رمق تماشا صفحه تلویزیون را نداشتند. او پیام‌آور امید است. انگار بعد از هر ناامیدی، قوچان نژاد مامور مخصوص خداوند برای تزریق امید به دنیای هواداران فوتبال است. 

درخشش در بازی‌های ملی و رویارویی با حریفان کم کیفیت آسیایی، می‌تواند یک بهانه مناسب برای نادیده گرفتنش باشد! حالا در روزهایی که آزمون و طارمی به عزیز دردانه‌های خط حمله فوتبال ایران تبدیل شده‌اند، او با درخشش بی پایانش در هیرنفین، چاره‌ای به جز تحسین برای‌مان نگذاشته است. 17 امین شلیک به قلب باشگاه‌های هلندی، حالا او را بالاتر از هاشمیان 16 گله در بوخوم قرار داده است. او تنها 2 گل با یورگنسن در صدر جدول فاصله دارد که اگر بتواند این مهاجم را پشت سر بگذارد، به اولین مهاجم آسیایی تاریخ تبدیل می‌شود که توانسته آقای گل یک لیگ معتبر اروپایی شود. خب حالا دیگر بهانه‌ای برای نادیده گرفتن، مهاجم باهوش‌مان وجود دارد؟ بی‌خیال پیشنهادهای خارجی آزمون و درخشش طارمی در پرسپولیس. بگذارید حداقل چند روزی از گوچی بنویسیم. از مهاجمی که چارچوب را بهتر از دیگران پیدا می‌کند.