بچه که بودیم، همه فکر و ذکرمان قبل از دید و بازدیدهای عید نوروز، این بود که چی یا چقدر عیدی می‌گیریم. اما اگر با خودمان رو راست باشیم، می‌بینیم هنوز که هنوز است، با این‌که بزرگ شده‌ایم، روی عیدی‌های‌مان حساب می‌کنیم و برای عیدی‌گرفتن نقشه می‌کشیم. برای همه‌مان هم اتفاق افتاده که از دیدن بعضی عیدی‌ها بال در بیاوریم و برعکس، از دیدن بعضی عیدی‌ها ابروهای‌مان برود توی هم و با یک لبخند مصنوعی بگوییم: «ممنون. لطف کردین!». برای این‌که این اتفاق نیفتد، اگر به‌جز عیدی‌گیرنده‌ها، در دسته‌ی عیدی‌دهنده‌ها هم قرار می‌گیرید، بد نیست قبل از عیدی‌دادن به چند نکته ساده اما کاربردی توجه کنید:

اگر عیدی‌گیرنده را می‌شناسید

برخلاف قدیم که خیلی‌ها عادت داشتند برای همه بچه‌های فامیل، برای همه زنان فامیل، برای همه هم‌کلاسی‌ها یا هم‌کاران‌شان عیدی بخرند، امروزه اکثرمان فقط به دوستان یا اقوام نزدیک‌مان عیدی می‌دهیم. با این حساب سخت نیست اگر برای هر شخص ده دقیقه وقت بگذاریم، به علایقش فکر کنیم و بعد هدیه‌ای مناسب با روحیاتش برایش تهیه کنیم. هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنم روزی را که یکی از اقوام صرفا روی این حساب که من کتاب دوست دارم برایم کتابی خرید با موضوعی که اصلا از آن سر در نمی‌آوردم و آن عیدی برای من به منفورترین عیدی در طی این سال‌ها تبدیل شد!

اگر برای چند نفر عیدی می‌خرید

یکی از غم‌انگیزترین اتفاقات عید نوروز در دوران بچگی‌مان این بود که کسی که به خانه‌اش می‌رویم، به برادر یا خواهرمان چیزی به جز عیدی ما بدهد. اگر قرار است به تعدادی از بچه‌های فامیل یا تعدادی از دوستان‌تان عیدی بدهید و اگر شناخت کافی یا وقت لازم برای تهیه عیدی مورد علاقه تک‌تک‌شان را ندارید، بهتر است هدیه‌ای عام‌تر و یکسان برای همه‌شان بخرید اما انصافا روی آن یک هدیه حسابی فکر کنید و چیزی تهیه کنید که همه خوش‌شان بیاید.

اگر می‌خواهید عیدی غیرنقدی بدهید

این‌که آدم در یاد عزیزانش بماند، قطعا برای همه لذت‌بخش است. پس بهتر است هدیه‌ای تهیه کنید که به‌یادماندنی باشد. کاربردی‌بودن عیدی نکته دیگری است که حتما باید به آن توجه کنید. به‌ عنوان مثال خریدن یک کیف معمولی برای کسی که می‌دانید به ‌تازگی کیفش را گم کرده خیلی بهتر از اضافه‌کردن یک شکلات‌خوری به شکلات‌خوری‌های خانه‌شان است! تهیه عیدی‌های هیجان‌انگیز مانند بسته‌های محیط‌زیستی که داخل هر کدام گلدان و خاک و بذر گل گذاشته‌اند هم می‌تواند شما را مثل یک بذر در ذهن دوستان‌تان بکارد. فقط یادتان باشد از دادن هدیه‌هایی که ممکن است برای عیدی‌گیرنده زحمت اضافی ایجاد کند (مانند عیدی‌دادن حیوان‌خانگی به کسی که درطول روز نیم ساعت هم خانه نیست!) خودداری کنید. 

اگر نمی‌دانید از کجا بخرید

عیدی شما می‌تواند فقط به شما و شخص عیدی‌گیرنده مرتبط نباشد، بلکه گستره خیلی وسیع‌تری را دربر می‌گیرد. منظورم این است که اگر می‌دانید چه چیزی باید بخرید اما نمی‌دانید از کدام تولیدکننده خرید کنید، لطفا برندهای ایرانی با کیفیت را در اولویت قرار بدهید. این روزها خوشبختانه بازار کشورمان پر از تولیدکنندگان گروه‌های کالایی مختلف است که تنوع زیادی را هم پیش روی شما می‌گذارد. پس چه خوب است که مثلا به‌جای خریدن یک جاشمعی وارداتی، یک جاشمعی تولید داخل عیدی بدهید که به‌جز شخص عیدی‌گیرنده، سازنده آن کالا را هم خوشحال کنید.

اگر می‌خواهید عیدی نقدی بدهید

اگر نمیدانید برای عزیز یا عزیزان‌تان چه چیزی تهیه کنید یا اگر از آن دسته افرادی هستید که معتقدید باید قدرت انتخاب را به خود شخص بدهید، عیدی نقدی بهترین گزینه برای شماست. البته خواهشا –تاکید می‌کنم خواهشا- از دادن اسکناس خودداری کنید. مگر این‌که باز هم مادربزرگ بخواهد از لای قرآن اسکناس‌های تا نخورده بدهد. امروزه کارت‌های هدیه با طرح‌ها و مبالغ مختلف در بازار موجودند. تهیه کارت هدیه نشان می‌دهد که برای آن شخص ارزش قائل شده‌اید و حداقل زمانی را برای تهیه‌ی کارت وقت گذاشته‌اید. یک نکته را یادتان نرود، از بانک‌هایی کارت بخرید که امکان انتقال و برداشت وجه را هم در کارت‌های هدیه‌شان لحاظ می‌کنند. 

اگر نمی‌خواهید از سرتان باز کنید

یادتان باشد که بسته‌بندی هدیه (و حتی پاکت کارت یا وجه نقد) به شدت در میزان علاقه‌مندی شخص عیدی‌گیرنده به آن هدیه تاثیرگذار است. پس لطفا بعد از تهیه عیدی، زمانی را هم برای بسته‌بندی آن بگذارید تا توی ذوق عزیزان‌تان نخورد. بهانه هم نیاورید، چون این روزها به تعداد موهای سر کاغذهای کادو، پاکت‌های هدیه و انواع و اقسام روبان‌ها و لوازم زینتی در سراسر کشور موجود است. اصلا چرا راه دور برویم؟ یک کاغذ ساده بردارید و برای دوست‌تان نامه بنویسید و بعد با همان نامه، هدیه‌تان را بسته‌بندی کنید. راه از این ساده‌تر و دوست‌داشتنی‌تر؟

اگر کسی را برای عیدی‌دادن ندارید

غیرممکن است شخصی پیدا شود که بگوید من هیچ‌کس را برای عیدی‌دادن ندارم. من همین حالا می‌توانم هزاران نفر را معرفی کنم که بزرگ‌ترین آرزوی‌شان گرفتن یک عیدی خیلی کوچک است. بچه‌های ساکن در مناطق محروم، کودکان کار و خیابان و بچه‌های بی‌سرپرست، فقط عده کوچکی از این جماعت عیدی‌نگیر هستند! اگر توانایی‌اش را دارید با هدیه‌ای هر چند کوچک خوشحال‌شان کنید. اگر هم توان‌تان کمتر از عیدی‌دادن به جمعی از این بچه‌هاست، می‌توانید چند شکلات یا هدیه کوچک در کیف‌تان داشته باشید تا روزهای آخر سال که از خانه بیرون می‌روید به بچه‌هایی که مشغول کارند عیدی بدهید و غافل‌گیرشان کنید.

اگر کلا قصد عیدی‌دادن دارید 

یک چیز را همیشه به‌خاطر داشته باشید. عیدی‌تان چه نقدی باشد و چه غیرنقدی، چه ارزان باشد و چه گران، چه بسته‌بندی خوبی داشته باشد و چه نداشته باشد، چه کاربردی باشد و چه نباشد، اگر از صمیم قلب و با عشق تهیه شده باشد، حتما حس خوبی به عزیزان شما منتقل می‌کند؛ به‌همان میزان هدیه‌ای که فقط از روی وظیفه و برای رفع تکلیف گرفته باشید، منتقل‌کننده حس ناخوشایند خواهد بود. پس یا عیدی ندهید، یا اگر می‌دهید با جان و دل بدهید!