عسل کلمه‌ای عربي است كه در فارسي آن را انگبين مي‌گويیم. نوعي زنبور كه ما آن را با نام زنبور عسل مي‌شناسيم شهد گل‌ها را توسط خرطوم خود مكيده و از راه دهان به كيسه بسيار كوچكي كه به كيسه عسل موسوم است منتقل مي‌نمايد. وقتي ميزان شهد جمع‌آوري شده به حدود 40 ميلي‌گرم مي‌رسد، جمع‌آوري شهد را رها نموده و به كندو بر مي‌گردد.

براي تهيه يك كيلو عسل، زنبور بايد شهد 20 ميليون گل را جمع آوري نمايد. زنبور عسل تا هنگامي كه مشغول جمع‌آوري شهد يك گل خاص است، روي ساير گل‌ها نمي‌رود.

عسل يک ماده خوراکي است و طبيعي است پس باید محيطي مناسب جهت پرورش ميکروب‌ها باشد ولي عسل خاصيت ضد ميکروبي دارد و ميکروب‌ها در معرض عسل نابود مي‌شوند و اجساد آن‌ها نيز به مرور از بين مي‌رود.

عسل در درمان بسياري از بيماري‌ها از جمله قلبي، عفونت پوستي، سوءهاضمه، بهبود سيستم ايمني بدن و... از قديم الايام استفاده می‌شده است.

خداوند در قرآن و در سوره نحل آن را به عنوان ماده شفابخش برای انسان‌ها معرفی کرده است: «فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ»؛«خوردن عسل برای مردم شفاء است.»

پیامبر اکرم (ص) هم درباره این ماده حیات بخش فرموده‌اند: «هیچ مریضی، به مانند نوشیدن عسل شفاء پیدا نمی‌کند.»

از امام رضا علیه السلام نقل شد که فرموده‌اند: اگر در چیزی شفا باشد در حجامت و نوشیدن عسل است.

در روایتی از امام رضا علیه السلام آمده که فرموده‌اند: هر کس به شما عسل تعارف کرد، رد نکند. (بگیرد و بخورید.)

از امام رضا علیه السلام در جایی دیگر روايت شده است که فرموده‌اند: هرکه می‌خواهد در همه زمستان از سرماخوردگی دور بماند، هر روز، سه لقمه شهد (عسل) بخورد.

امام رضا علیه السلام در روایتی دیگر فرموده‌اند: سه چیز حافظه را زیاد می‌کند قرائت قرآن، عسل و کندر.

شناخت عسل سالم اهمیت زیادی دارد. امام رضا عليه السلام در مورد تشخيص عسل خوب می‌فرمایند: برای شناخت عسل مفید از مضر نشانه‌هایی است، بعضی از عسل‌ها هستند که وقتی بویشان به مشام انسان برسد، عطسه می‌زند، بعضی از عسل‌ها سکر آوردند و مزه بسیار تند و سوزنده‌ای دارند، این نوع عسل‌ها کشنده‌اند.