جای تاسف دارد...

جای تاسف دارد وقتی فروشگاه‌های لوازم آرایشی شلوغ‌تر از کتاب فروشی‌های ما باشند.

جای تاسف دارد وقتی گیم نت‌ها شلوغ‌تر از کتابخانه‌های ما باشند.

جای تاسف دارد وقتی تعداد آرایشگاه‌های زنانه، دارد به هرخانه یک آرایشگاه می‌رسد.

جای تاسف دارد وقتی اتوی مو و آینه هم می‌شود جزو لوازم شخصی پسرها.

جای تاسف دارد وقتی در داروخانه‌ها به جایی دارو، پرشده از لوازم آرایشی.

جای تاسف دارد وقتی تمام خیابان‌های این شهر می‌شود ترافیک نیمه سنگین.

جای تاسف دارد وقتی آدم‌های این شهر می‌شوند دشمن هم.

جای تاسف دارد وقتی مردم می‌دانند دخانیات قاتل خاموش است، اما باز هم مصرف می‌کنند.

جای تاسف دارد وقتی مردم می‌دانند اسراف کار ناشایستی است اما باز هم اسراف می‌کنند.

جای تاسف دارد برای خودم! برای خودِ خودم که همه این‌ها را می‌دانم اما باز هم برای بهتر شدن خود و جامعه کاری نمی‌کنم...