علم روانشناسي مي‌گويد؛ وقتي يک نفر خيلي مي‌خندد حتي براي چيزهاي احمقانه و پيش پا افتاده، بدانيد او از درون عميقأ غمگين است.
اگر يک نفر خيلي مي‌خوابد، بدانيد که تنهاست.
اگر يک نفر کم حرف مي‌زند، سريع حرفش را مي‌گويد و دوباره سکوت مي‌کند، بدانيد رازي درسينه دارد.
وقتي يک نفر نمي‌تواند گريه کند، بدانيد ضعيف است.
وقتي يک نفر با يک روال غير عادي و حجم زياد غذا مي‌خورد، بدانيد که تحت تنش است.
وقتي يک نفر براي چيزهاي کوچک گريه مي‌کند، يعني رقيق القلب و معصوم است.
وقتي يک نفر سريع به خاطر چيزهاي کوچک عصباني مي‌شود يعني درگير عشق است .
برچسب ها
درباره نویسنده
نظرات کاربران
همش درست بود.ممنون.واقعا عین حقیقت گفته شد.
اوا من اول شدم.خخخخخخخخخخخخ...
چ جاااالب ! همه ش درسته مخصوصا اولی ! ولی آخری کلا ممکنه آدم عصبی ای باشه :))))
یک و چهار و هفت رو کاملا قبول دارم...واقعا همینطوره...مخصوصا چهار و هفت...ممنون از شما :)
جالب بود محصوصا اولیش
من چقدر غمگینم آیا؟؟؟
زبونتو گاز بگیر ای بابا عصاب ندارم هاااااااااااا خخخخخخ
اولي و آخريشو قبول دارم مخصوسا آخريش ................................
بله مخصوسا!!!مخسوسا!
درسته کاملا!این رفتارشناسی هارو خیلی دوس دارم
کاملا درسته....خصوصا آخری و اولی ....ممنون از شما :)
وقتي يک نفر سريع به خاطر چيزهاي کوچک عصباني مي‌شود يعني درگير عشق است . من که عاشق نیستم پس چرا بعضی وقتا واسه بعضی چیزای کوچیک یه هویی اعصابم خورد میشه؟!!!
میگم عاشقی و نمیفهمی !!!!!!! والاااااا
راستی ممنون
چه جالب ناک بود!به نظرمن همش راستیده بود!مخصوصااون اولیش!مرسی ازاطلاعاتت8......
علم روانشناسی خیلی پیچیدس...ولی فکر میکنم تمام اینا درسته...ممنون..:)
به خدا من عاشق نیستم ! ! ! ! من حرف دیگه ای ندارم ...
باشه ببافهمیدیم چراقسم میخوری حالا؟/!!حالااگه عاشق باشی اشکالی داره؟؟
جالبه.........ممنونم
من ضعیف نیستم اما نمیتونم گریه کنم ؟؟؟؟؟؟
چه قشنگ..تشکر
احسنت به علم روانشناسی...ممنون
چه جالب...من که خیلی نمیخوابم...ضعیفم نیستم...تحت تنش هم نیستم...درگیر عشقم نشدم...بقیشم نمیدونم
درست بود.سپاس
همش در ست بودندی ....ممنون
ممنون..
کاملا درسته.....ممنونم:)
با تشکر از نظرات دوستان
سلام ... متشكرم
همش درست بود ولی اخری درگیری عصبی را نشان میده نه عشق!:-|
پربازدیدتریـــن ها
حرمت را ندیده ام...
من به تو وابسته ام، آقا تو راهم می دهی؟
٩٦/٠٧/١٨
همان دختر دوباره به رستوران آمد
روزمرگی های گارسون جوان / قسمت یازدهم
٩٦/٠٧/١٨
انتظار پیشرفت نداشته باشید
عدالت یا صرفه جویی آموزشی؟
٩٦/٠٧/١٩
شعری سروده خودم
می نویسم تهدید تو بخوان التماس
٩٦/٠٧/٢٠
در برابرت سکوت کنم!
خیالت دیوانه ام می کند
٩٦/٠٧/٢٤
حرف های تمام نشدنی
دوست های رادیویی
٩٦/٠٧/١٨
تا یادم نرود که...
پرواز بر فراز آشیانه فاخته
٩٦/٠٧/٢٠
سرانه مطالعه خیلی هم بالاست
تهران خیلی هم خوب است / قسمت دوم
٩٦/٠٧/٢٣
برای رفتن آماده می شوم
تهران-رشت
٩٦/٠٧/٢٢
آقا بیا...
قرن تنهایی
٩٦/٠٧/١٩
شعری سروده خودم
امید دارم
٩٦/٠٧/١٩
داستان کوتاه
زمانی برای مرگ
٩٦/٠٧/٢٣
از ظلمی که می شود...
جهان امروز و امید به آینده
٩٦/٠٧/٢٠
پشت حصار غم هایم
غول اندوه
٩٦/٠٧/٢٤
شعری سروده خودم
برای ترامپ
٩٦/٠٧/٢٤
سکه های بی ارزش
يا رفيق من لا رفيق له
٩٦/٠٧/٢٣
می خواستم مهم ترین تصمیم زندگی ام را بگیرم
حامی نبودی
٩٦/٠٧/٢٢
شعری سروده خودم
راه گمشده
٩٦/٠٧/٢٢
عاشقش بودم اما...
بازگشت
٩٦/٠٧/٢٥
به سردی خاک و باران
مثل همه
٩٦/٠٧/٢٥
