سحر به امید دیدارت از خواب برمی‌خیزم و می‌دانم که در این لحظه‌ها، دست‌های نیاز من از همیشه بیشتر به سوی تو بلند خواهد شد و تو بیشتر عاشقانه مرا به سوی خود می‌خوانی. صدایم کردی در ماهی که فقط و فقط بوی را می‌توان در آن استشمام کرد و این زمان درست همان زمانی است که اگر نجوایت کنم و از ته دل عاشقانه صدایت کنم، می‌دانم پاسخم را می‌دهی !

آه! ای رب رحمان، دست‌هایم خالیست و فقط چشمم به دنبال رحمت توست. تو خود می‌دانی که در این‌جا به غیر تو پناه نبرده‌ام. پس! دریاب بنده‌ای را که آرزویش رضای توست. می‌دانم تنهایم نخواهی گذاشت. چرا که تو خودت امتیازاتی به این بنده روزه‌دار بخشیدی. خوابم را عبادت و نفسم را تسبیح و ثواب کارم را چند برابر ساختی. پس می‌بینی هنوز هم دوستم داری ...

خدایا! دوستت دارم و عاشقانه به سویت آمده‌ام

مرا بپذیر ...