یادم است یک‌بار توی کتابی خوندم: «دل آدم دروازه شهر نیست که هر کس دلش خواست وارد آن شود و هرکس خواست از آن بیرون بیاید.»
پس چرا بدون اجازه وارد دل هرکسی می‌شویم و بعد هم بدون خداحافظی او را از دلمان بیرون می‌اندازیم؟
برچسب ها
نظرات کاربران
چی بگم والا
به خاطر قانون نا ننوشته !دوست داشتن و غرور!
فعلا که دل همه دروازه شده ...
چیزی نگم بهتره ... !!!
خب ادم نباید تا مطمئن نشده بذاره کسی وارد دلش بشه باید اونقدر قدرت داشته باشه که نذاره کسی بی اجازه ی خودش بیاد تو دلش جا خوش کنه
چمدونم والا!
همیشه که تو اونا رو ازدلت بیرون نمیندازی ... خیلی ها هستن که تورو بیرون بندازن :(((
والا منم نمیدونم..... :((((((
شاید خودمون اجازه میدیم هر کسی به راحتی وارد بشه؟!
بدون اجازه وارد میشیم چون غرور_بجا نداریم.بدون خداحافظی بیرونش میندازیم چون دوسش نداریم.
گاهی دروازه است گاهی پارکینگ..
نمیدونم چراما ادم ها اینجوری هستیم
چو ن وقتي به دل كسي پا ميزاري ميبيني كه اهمتي واسش نداره كه تو باشي اون جا يا نه پس بهتره كه بري و جا رو واسه از ما بهترون باز بزاري.
حتي اگر بدون خدافظي بري متوجه نميشه . اون فدر سرش شلوغه كه به چشم نمياي.
طبیعت روزگاره دیگه
باید حواستو جمع کنی
نمیدونم...شاید روزگار اینطور پیش رفته...کینه ها و درویی ها و تنفر باعث شده
اگه دروازه هم باشه.. بالاخره دروازه یه دربون داره قفل داره کلید داره.. اختیار ورود و خروجش با دربونشه دیگه... خودکرده را تدبیر نیست.
هههعی
شاید خود طرف خواسته وگرنه کسی نمی تونه به زور خود رو تو دل یکی دیگه جا کنه! به قول شاعر اگر یا من نبودش هیچ میلی چرا ظرف مرا بشکست لیلی؟!
معجزه ی عشق ...! همین !