امید آخر شد افسانه
قفس می‌باشدم خانه
شبی مرگی غریبانه
رهایم می‌کند شاید
چنان تنهای تنها من
که حتی لحظه‌ی مردن
نمی‌دانم کسی شیون
برایم می‌کند؟ شاید...
و لعن بر پیکر بی‌جان
نمی‌میرم چرا یزدان؟
به شک افتاده‌ام شیطان
دعایم می‌کند شاید
و لعن بر چشم‌های تَر
که پنهان ماند از دلبر
به جایش او تلافی در
عزایم می‌کند شاید
رهایم کن طناب دار
سفر جدی شده این‌بار
از آن دنیا کسی انگار
صدایم می‌کند شاید
برچسب ها
درباره نویسنده
نظرات کاربران
چقدر ناامید بود :((
عذرمیخوام:/
خواهش میکنم مجدداً تکرار نشه.... تا مرحله جدایی از معشوق و گریه و اینا پیش بره مشکلی نداره به مرگ نرسه لدفاً..... مرسی
خیلی دلنشینه :(
ممنون
و یقرا فاتحه مع الصلوات....!
:)))))
عخی :( دلمان کبابید :/ قشنگ بود :)
سپاس
سلام ...مثل همیشه زیبا بووووود ...
ممنونم دوست عزیز
شعر خیلی خوبی بود ، پایانش هم عالی بود :) موفق باشی
مخلصیم ما،مرسی از تو