همه‌اش این است: چیزی پیدا کنی که دوستش بداری و این جست‌وجوی بی‌پایان را زندگی نامیدند. و شاعران گفتند عشق... و عالمان گفتند حیات...

همان است که با شما هماهنگ می‌شود. و ناگهان درونش گم می‌شوی! همان برفی که دیروز، آب شد و رفت. و قاصدکی که از جا، پرت شد و رفت... و شاپرکی که حرفش، صوت شد و رفت..

در رویاها پیدایش می‌کنی... واقعی یا غیر واقعی لمس می‌شود، خواه یا ناخواه کشف می‌شود

زیرا که عشق، معناست و نه وسیله‌ی رسیدن به آن

هنوز چیزی نتوانسته بر علیه‌اش شود، زیرا که خود از عشق آفریده شده

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق...