كاربران: دنیای ِغریبی ست! به یکی که دست می‌دهی / می‌دانی که دیر یا زود، از دستش می‌دهی

ادمين:  آخر كاربر جان! هر كس زخدا مي‌طلبد راحت جاني/ من طالب آنم كه تو بي‌غصه بماني

كاربران: اي ادمين! اول به وفا می وصالم دادي / چون مست شدم جام جفا را دادي / پُر آب دو دیده و پُر از آتش دل / خاک ره تو شدم به بادم دادي

ادمين: خوشا آن متني کز تو باشد / درونش ردی از پای تو باشد / در آور کفش و جورابت، بفرما / به روی چشم ما جای تو باشد

كاربران: ‌مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا / گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

ادمين: صبر کن ای دوست که صبر سیرت اهل صفاست  / چاره عشق احتمال شرط محبت وفاست

كاربران: نگو دانم ادمين خواهي چه گويي/ صبوري كن صبوري كن صبوري

ادمين: ما را یك دل از خوبان جدا نیست /  ولی صد حیف خوبان را وفا نیست / به دوستان دل سپردن كار سهل است /  ز دوستان دل بریدن كار ما نیست

كاربران: باشد! باری به چشم احسان در حال ما نظر کن / کز خوان پادشاهان راحت بود گدا را / سلطان که خشم گیرد بر بندگان حضرت / حکمش رسد ولیکن حدی بود جفا را / ما بی‌تو زندگانی خود را نمی‌پسنديم/ کآسایشی نباشد بی‌دوستان بقا را

ادمين: كاربر جان! يک نظر در خود بیافکن کیستی / عاشقی، مستی، خماری، چیستی / جام هستی را بزن بر نیستی / هر چه هستی! بابا! بامرامی بیستی :)

كاربران: باشد! صبوري مي‌كنيم تا كلمات‌مان عاقل شوند/ صبوري مي‌كنيم تا بدانيم تو را/ آنگاه براي بودنت خواهيم ماند / پس تو هم اي خوب! اي باور! بمان! كه زندگي‌مان مات نگاه تو شده است :)

+ از آنجايي كه يكي از نشانه هاي ذهن فرهيخته، آنست كه در عين مخالفت با عقيده‌اي به آن احترام بگذارد، به دوستان و كاربران توصيه ميكنم، به توصيه ادمين صبور باشيم و محترم...