در زندگی هر نهال، با تمام وجود

الزام حضور نمودی شاخص از عشق

درک می‌شود

پس از جوانه

نهال دل به بهار بسته است

او را به قسمت گذار فصل‌ها وامگذار

تقدیر،

خود بساز

اگر ریشه بود

به آنچه نهال را برای درخت شدن امیدوار نگاه داشته

اعتماد کن

ای انسان

تنه درخت بخواه

نه فقط شاخه‌هایش

برای آویز طناب تاب

ای آب

مهر توست که در زمستان بی بـَـر

ریشه را امیدوار بهار می‌کند

این‌ها شعر نیست

رنگ بر نمای ساختمان زندگی مباش

آستین‌ها بالا بزن

ملات بساز

چینش نیمی از آجرها با توست

رنگ ساختمان به راحتی عوض می‌شود