بارِ دیگر دستِ ناپاکِ سعود

پرده‌ از یک‌کارِ نا میمون‌ گشود 

حاجیانِ بی‌شماری کُشته شد 

رویِ‌ هم ‌اجسادشان‌ چون‌ پشته‌ شد 

مانده‌ام در کارِ این قومِ شقی 

از دلِ چون سنگِ شاهِ احمقی 

جملگی ‌بی‌عقل‌ و بی‌فکرند و هوش 

هست‌ سیمایِ‌ تمامی‌ چون ‌وحوش 

عالَمی از دستِ آنان در عذاب 

همچو دندانی‌که‌ گردیده‌ خراب 

امتِ اسلام٬ خاموشی چقدر 

این همه قتل و فراموشی ‌چقدر 

در عراق و سوریه یا در یمَن 

می‌کُشند پیر وجوان ‌و مرد و زن 

دَر نمی‌آید صدا، از هیچ کس 

قطع باید کرد از آنان نَفَس 

بشنو از حامی‌که ‌دل ‌پُر خون‌ شده 

جامه حُجاج‌مان گلگون شده 

پاک سازیم مکّه را از نا کسان 

تا شَود از دست‌شان راحت جهان