.jpg)
شوخي با مولانا / كمي تا قسمتي شعروار
نویسنده : زهرا آقاييحضرت مولانا مي فرمايند:
«هلا اي زهره‌ي زهرا، بكش آن گوش زهرا را» (غزل61)
...
مهربانو «زهرا آقايي» در پاسخ مي فرمايند:
الا اي مهربان جانا! اي معبود من، يارا...
بكش آن گوش مولانا
اين گستاخ بي پروا!
تا ياد گيرد اين مهم درس را
كه زين پس مايه بگذارد از گوش و جان، خود را
نه آن گوهر دريا را... آن نور ثريا را.... آن ليلاي ليلاها....
آن فخر زمان، رنگ گل حمرا...آن پنهان هر پيدا.... آن سدره‌ي خزرا را...
آن حسن تماشا را... آن حوري دنيا را!
آن والاترين والا... آن نغمه‌ي خوش آوا...
آن معجزه‌ي كيهان... آن آهوي دشتستان
آن عشق ز بالا را، آن سلسله‌ي جذب و تقاضا را
آن مهر جهان، «زهرا»، اين بانوي بيتا را!
...
و آن گستاخ باشد بسي عبرت، براي هر كه از غفلت
مي‌گذارد صفحه در پشت همان بانوي بي مثلت
سخن گويان در وصفش جملگي در عجز و در زحمت
كه او باشد ز پيشگامان راه رئفت و افتادگي و خشعتِ صحبت!
سفر
پناه یا گریز به جسمانیت؟
تبریز هزارساله ی غمگینم
محکوم به انسانیت
سلام اول
غم زیبا
خوابگه
