گاهی در مسیر زندگی به حدی حل مشکلات برای‌مان سخت است که حتی نفس کشیدن دشوارترین وظیفه به دوش انسان می‌شود. 

ولی ما خدا را داریم، کسی که دلیل تمام دلتنگی‌های‌مان را بر سر راهمان قرار می‌دهد و خودش او را از مسیر زندگی‌مان خارج می‌کند، کسی که با نیرو و عظمتش هرچه خطر است از ما دور می‌کند و در تمام لحظات کنارمان هست.

به قدرت و حکمتش باور داشته باشیم که حضور هیچ انسانی در زندگی‌مان بی‌دلیل نیست و هر یک نقشی را در زندگی‌مان بازی می‌کنند که از قبل تعیین شده و خروج هر انسانی از روزهای‌مان نیز حکمتی دارد که جز به لطف خدا و با گذر زمان دلیلش را نخواهیم فهمید.

فراموش نکنیم خدا را داریم، کسی که همواره لحظه به لحظه در کنارمان هست و پیوسته به ما قدرتی می‌دهد تا زندگی‌مان را برای آنچه از دست رفته هدر ندهیم، بلکه برای آنچه که می‌توانیم به دست بیاوریم زندگی کنیم و از لحظه‌های حال استفاده کنیم. زیرا تمام این روزها و لحظات جوانی ماست که میگذرد.

خدایا از تو می‌خواهیم، به ما توانی دهی، که آنچه را که نمی‌توانیم تغییر دهیم بپذیریم، و آنچه را که میتوانیم تغییر دهیم.

 با توکل به خودت زندگی کنیم که می‌دانیم همیشه بهترین را برای‌مان می‌خواهی حتی اگر خودمان درک نکنیم و صبر و بصیرت کافی دیدن حکمتت را نداشته باشیم.

بی دلیل نیست که از قدیم گفته‌اند: 

هرچه خدا خواست همان می‌شود  / هرچه دلم خواست نه آن می‌شود