آناتومی به زبان ساده:

پشت گوش: محل حواله دادن تمامی امور مهم، مکان قرارگیری و پوسیدن کار امروز و حتی فردا! قسمتی از بدن که دیدن آن ضمانتی ست برای تحقق آرزوهای محال!

کمر همت: نقطه‌ای که در بدو تولد در همه افراد وجود دارد اما به مرور زمان دچار آتروفی (تحلیل) شده و به مفاهیم انتزاعی می‌پیوندد. ضمنا این نقطه قرابت نزدیکی با «شنبه  آینده» دارد، زیرا هر دو را فقط در مدینه فاضله می‌توان یافت!

دست یاری: ناحیه مختص جوانمردان، بیش از این‌که یک نقطه آناتومیک باشد، همچون روحی در کالبد فرد قابلیت حلول در هر عضوی که توانایی انجام کار خیر داشته باشد را داراست، همچون دست، پا و... «دست بده» نیز از مشتقات آن محسوب میشود.

زبان سرخ: مرکز انتقادی بدن، نقطه‌ای که درصورت عدم کنترل توانایی بر باد دادن سر سبز را دارد.

پس گردن: مکانی که تاوان اشتباهات فرد را می‌دهد، محل فرود ضربات موسوم به پس گردنی!

ناخن خشک: مرکز اقتصادی بدن، عضوی که امکان انجام هرگونه حرکت سخاوتمندانه را از فرد سلب می‌کند، این عضو در تقابل با دست بده می‌باشد؛ تعامل نزدیکی نیز با دندان گرد دارد!

چشم شور: محل تولید و ساطع کردن انرژی منفی به منظور از پا درآوردن افراد یا تخریب اشیا؛ وجود این نقطه اعطای لقب سق سیاه را به دارنده منجر می‌شود.

دندان طمع: مرکز پردازش افکار خبیثانه و سودجویانه، این عضو در تمام افراد وجود دارد و تنها تفاوت انسان‌ها در میزان استفاده از آن است.

زبان چرب: محل خام کردن سایرین جهت پیشبرد امورشخصی و ذی نفع، اجرا کننده تئوری‌های دندان طمع.

حلق: مرکز فرو رفتن همه موارد عجیب و غیرقابل باور، خاصیت ارتجاعی فوق العاده حلق نسل جدید، خود یکی از عجایب این عصر است. حلق تون تو حلقم!

سینه کفتری: نشانه ورزشکار بودن و داشتن مرام لوتی گری فرد است، این عضو صرفاً مختص جنس مذکر می‌باشد.

مغز آکبند: محل پوسیدن افکار نو و ایده‌های در نطفه خفه شده؛ عضو مورد اشاره اساتید هنگام ناامید شدن از پاسخگویی دانشجویان به سوالات درسی؛ اصطلاح کوچه بازاری آن دوگوله می‌باشد. مبرهن است که این عضو در قشردانشجو رشد و تکامل بیشتری یافته، به گونه‌ای که منجر به متن جاری شده است! 

ادامه دارد...