لعنت به این دلتنگی‌های وقت و بی‌وقت

که خواب از چشمانم می‌رباید

هنوز هم گهگاهی، نیمه‌های ترس به خوابم میآیی

 این سکوت است که حایل میان من و توست

فاصله‌ها را بی‌توقف پر می‌کند،

این نقطه‌چین بیقراری

 هنوز هم تو را نیت می‌کنم

به هنگامه‌ی اذان خنده‌هایت

 باور نمی‌کنم فراموشی مؤذن را!

(رضا ریاحی)