مدت‌هاست که شاهد اتفاقات عجیب هستیم. اتفاقاتی بس غریبانه که از سال‌های پیش در پشت خاکریزها و سنگرها در برابر آن‌ها دفاع کردیم. آری؛ سال 68 بود که جنگ تحمیلی آغاز شد و دفاع در پشت سنگرها و خاکریزها شکل گرفت ولی امروز با گذشت 25 سال هنوز هم در حال جنگ هستیم. این بار نه با توپ و تانک، بلکه با اینترنت و ماهواره و نه از پشت مرزها و خاکریز‌ها بلکه از پشت رایانه‌ها و تلویزیون‌ها در داخل خانه و کانون خانواده به ما حمله شده است.

حمله‌ای بس ناجوانمردانه، نه به هدف جسم‌ها بلکه به هدف قلب‌ها و ارزش‌ها، ارزش‌هایی که نهال آن‌ها با خون شهدا آبیاری شده است، به راستی که چه بهای سنگینی است؟ خون‌هایی که به خاطر ما رفته است.

حال وظیفه ما چیست؟ آیا جز این است که نگذاریم دشمن پا روی این خون‌ها و ارزش‌ها بگذارد؟

شاید تا به حال درست به وظیفه خود عمل نکرده‌ایم!

باید اندیشه کنیم شاید ما در حال اشتباه باشیم!

والسلام

ادامه دارد ......