مردها هم قلب دارند، فقط صدایش یواش‌تر از صدای قلب یک زن است.
مرد هم در خلوتش برای عشقش گریه می‌کند، شاید ندیده باشی. اما همیشه اشک‌هایش را در آلبوم دلتنگیش قاب می‌کند.
هر وقت زن بودنت را می‌بیند، سینه را جلو می‌دهد، صدایش را کلفت‌تر می‌کند، تا مبدا لرزش دست‌هایش را ببینی.
مرد که باشی، دوست داری، از نگاه یک زن مرد باشی. نه بخاطر زورِ بازوها!
مثل تو دلتنگ می‌شود ولی گریه نمی‌کند،بچه می‌شود؛ بهانه می‌گیرد، تو این‌ها را خوب می‌دانی.
تمام آرزویش این است که سر روی پاهایت بگذارد، تا موهایش را نوازش کنی، عاشق بویِ موهای توست.
چون وقت تنهایی، اين خاطره توست كه او را امیدوار می‌کند.