تورم می‌کشد هر روز بالا  //  نمی‌بینی مگر احوالِ ما را

نمانده رنگ، بر رخساره حالا  //  سَرافکنده مکن دیگر تو ما را

بیا و رحم کن بَر جیبِ بابا

بُوَد یخچالِ خانه پُر زِ خالی  //  ندارم در حسابم پولِ عالی

خریدِ ماهیانه گشته سالی  //  ندادند بهرِ ما زنبیلِ کالا

بیا و رحم کن بَر جیبِ بابا

شده دندانِ من از بیخ کَنده  //  ندارم پولِ ترمیمش، چو بنده

شدم بهرِ همه، اسبابِ خنده  //  نمانده بهر ِمن یک رویِ زیبا

بیا و رحم کن بر جیبِ بابا

صدایِ صد طلبکارم بلند است  //  تو دستمزدم نمی‌دانی که چند است

تمامِ آرزویم یک سمند است  //  نما بهرِ خودت یک کار پیدا

بیا و رحم کن بر جیبِ بابا

حقوقِ من شَوَد خرجِ اجاره  //  وَ یا فوقش کرایه تا اداره

اضافه کار گشته چون ستاره  //  بُوَد غم‌ها زِ سیمایم هویدا

بیا و رحم کن بر جیبِ بابا

دلم خون از قبوضِ برق و گازست  //  زمستانست و وقتِ سوز و سازست

دو دستم بهرِ یارانه دراز است  //  شده شهریه‌ها یک‌باره دولا

بیا و رحم کن برجیبِ بابا

چغندر گشته جایِ گوشت، سالار  //  نمی‌دانم که خوابم یا که بیدار

شدم از شدّتِ اندوه بیمار  //  نمک پاشی چرا این زخمِ ما را

بیا و رحم کن بر جیبِ بابا

شده چندین عروسی حال، بَر پا  //  رَوَم تا شاد سازم آن دو شیدا

بمانده قسطِ کادوها چو بَر جا  //  بپوشم یک لباسم را به چند جا

 بیا و رحم کن بر جیبِ بابا