نم نمک برای‌مان عادت شده؛ ما ایرانی‌ها رو می‌گویم. وقتی به یک مشکل جدی برمی‌خوریم که راه حلش رو نمی‌دانیم یا این‌که راه حلی که داریم زیادی سخت یا وقت‌گیر است، مسئله را بی‌خیال می‌شویم و صورت مسئله را پاک می‌کنیم. یک جورهایی شدیم مثل اجدادمان. همان‌هایی که این مثل معروف، نه خانی آمده، نه خانی رفته را ساختند.

این روزها ابتکار دیگری را از مسئولان کشورمان شاهد هستیم. از آن نوع ابتکاراتی که در دوره دولت دهم به آن عادت کرده بودیم. بیایید برگردیم به ده سال پیش، وقتی که مجوزهای بی‌دلیل برای کندن چاه‌های آب در شمال غرب ایران صادر شد. بعد سد، پشت سد بود که روی رودخانه‌های شمالی ساخته شد، طوری که وقتی در فصل اردیبهشت که اوج بارندگی است به شمال ایران می‌روید، از رودخانه‌هایی که زمانی پر آب بودند، یک مسیر گل آلود می‌بینید که محل زندگی حشرات و قورباغه‌ها شده، پس آبی نمی‌ماند که به دریاچه‌هایی مثل ارومیه برسد.

بودجه‌های مختلفی تصویب شد، وعده پشت وعده، که ارومیه را به کشور برمی‌گردانیم. چند ماه پیش خبر آمد که یک جوان مبتکر ایرانی ماده‌ای ساخته که در مزارع برای حفظ آب به خاک کمک می‌کند. خبر رسید، متخصص می‌آوردند. چاه‌های اضافه را می‌بندند، از کشورهای همسایه کمک می‌گیرند و بلاخره ارومیه را احیا می‌کنند اما....

ارومیه کاملا خشک شد و به کویر ارومیه تبدیل شد. کویری که می‌تواند تمام شمال ایران را به سادگی نابود کند. حالا سازمان ثبت اسناد کشور برای حل این مشکل ابتکار جانانه‌ای کرده و صورت مسئله را پاک کرده است. بله؛ حذف دریاچه ارومیه از نقشه ایران....

خب تبریک می‌گویم مشکلات‌مان حل شد. ارومیه را از نقشه برمی‌داریم، انگاری که اصلا از اول آن‌جا نبوده، آن تکه زمین نمک زار را هم تبدیلش می‌کنیم به زمین فوتبال تا برو بچه‌های دانشگاه تبریز بروند داخلش فوتبال بازی کنند، خیلی هم خوب. اصلا می‌گویم بکنندش زمین فوتبال برای تیم تراکتورسازی....

خلاصه ملت هر چه می‌کشیم از ماست که برماست.

در تصویر جمعی از دانشجویان قدیمی دانشگاه تبریز، با دیدن وضعیت بحرانی دریاچه ارومیه، در یک قرار تصمیم گرفتند با بازی فوتبال در بستر خشک دریاچه، به یاری نگین آذربایجان بشتابند.

ابتکار سازمان ثبت اسناد کشور در حذف دریاچه ارومیه از نقشه ایران

منبع: ایسنا